Μια απόφαση που αλλάζει ριζικά το κόστος του νερού για όλους τους κατοίκους του Δήμου ελήφθη πρόσφατα, με οριακή πλειοψηφία και με ηχηρές απουσίες από τη διοίκηση. Παρά τις τεράστιες οικονομικές επιβαρύνσεις που επιβάλλονται, δύο αντιδήμαρχοι και οι αναπληρωτές τους επέλεξαν να μην παραστούν και να μην τοποθετηθούν. Η εικόνα αυτή δεν παραπέμπει σε σοβαρή διοίκηση που στηρίζει τις αποφάσεις της, αλλά σε πράξη πολιτικής δειλίας.
Η ουσία όμως είναι άλλη: η νέα τιμολόγηση του νερού, ενός απολύτως αναγκαίου αγαθού, επιφέρει ετήσια επιβάρυνση άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ στους πολίτες. Και το σημαντικότερο; Επιβάλλεται χωρίς καμία διασφάλιση βελτίωσης της ποιότητας του παρεχόμενου νερού, τη στιγμή που σε πολλές περιοχές οι κάτοικοι βλέπουν ακόμη «καφέ νερό» στις βρύσες τους, ενώ οι αναλύσεις δείχνουν ότι το αρσενικό βρίσκεται στα όρια των επιτρεπτών τιμών.
📌 Τι αλλάζει – και πόσο αυξάνεται
1. Πάγιο ύδρευσης
Από 12,10€ ετησίως → 25,50€
➡️ Αύξηση +110,7%
2. Πάγιο αποχέτευσης
Από 4,83€ ετησίως → 15,00€
➡️ Αύξηση +210,6%
3. Νέο «τέλος υδρομέτρου»
Επιβάλλεται για πρώτη φορά, 6€ ετησίως
➡️ Πρόσθετη χρέωση σε κάθε υδρόμετρο, ανεξαρτήτως κατανάλωσης
4. Αύξηση τιμής ανά κυβικό νερού
Σε οικιακό και επαγγελματικό τιμολόγιο
➡️ Πρόσθετο ετήσιο έσοδο για τον Δήμο: 132.917,79€
Συνολικό ετήσιο κόστος που μεταφέρεται στους δημότες: 1.022.955,90€
Πρόκειται ουσιαστικά για μια μεσοσταθμική επιβάρυνση που υπερβαίνει το 50%, με τα χαμηλά εισοδήματα, τους πολύτεκνους, τους συνταξιούχους και τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά να πλήττονται περισσότερο, καθώς τα πάγια τέλη επιβαρύνουν εξίσου όλους, ανεξάρτητα από κατανάλωση.
🏚 Πληρώνουμε νερό… που συχνά δεν πίνεται
Η αντίφαση είναι εκκωφαντική:
Ο Δήμος ζητά από τους πολίτες να πληρώσουν υπέρογκα αυξημένο αντίτιμο για ένα αγαθό που δεν παρέχεται με στοιχειώδη ποιότητα.
Συνεχίζονται καταγγελίες για αποχρωματισμένο νερό, θολότητα, και χημικές τιμές «στο όριο του νόμιμου». Αντί η διοίκηση να δεσμευτεί πρώτα στη βελτίωση του δικτύου, στην αντικατάσταση φθαρμένων υδρομέτρων και στην πλήρη διασφάλιση της ποιότητας, επιλέγει να αυξήσει τα έσοδά της με τη μέθοδο του «εύκολου δρόμου»: τεράστιες χρεώσεις σε μονοπωλιακή υπηρεσία.
🏛 Ένα μοντέλο διοίκησης που τιμωρεί τον πολίτη
Η απόφαση αυτή δεν είναι μόνο οικονομικά δυσβάστακτη. Είναι και πολιτικά άδικη, κοινωνικά ασύμμετρη και ηθικά αδικαιολόγητη.
Δεν προηγείται δημόσια διαβούλευση
Δεν παρουσιάζεται μελέτη κόστους–οφέλους
Δεν εξηγείται σε ποιο έργο θα πάνε τα χρήματα
Δεν υπάρχει πρόγραμμα βελτίωσης της ποιότητας νερού
Δεν υπάρχει πρόβλεψη προστασίας ευάλωτων ομάδων
Αντιθέτως, επιβάλλεται ένα ενιαίο πάγιο που λειτουργεί εντελώς αντι-κοινωνικά:
Ένας χαμηλοσυνταξιούχος που καταναλώνει 20m³ τον χρόνο πληρώνει το ίδιο πάγιο με μια βίλα 8 μπάνιων που καταναλώνει 200m³.
Αυτή δεν είναι «οικονομική πολιτική», είναι μεταφορά βάρους από τους λίγους στους πολλούς.
✅ Τι πρέπει να γίνει άμεσα
1. Αναστολή των αυξήσεων έως ότου παρουσιαστεί δημόσια τεχνικοοικονομική μελέτη.
2. Υποχρεωτική δημοσίευση αναλύσεων νερού ανά περιοχή, ανά μήνα, από ανεξάρτητο εργαστήριο.
3. Διαβαθμισμένο τιμολόγιο με κοινωνική πρόνοια, όχι ενιαία πάγια που στραγγαλίζουν τους αδύναμους.
4. Δημόσια συνεδρίαση με πλήρη παρουσία διοίκησης – όχι αποφάσεις πίσω από άδειες καρέκλες.
5. Ρητό χρονοδιάγραμμα έργων για βελτίωση δικτύου, ποιότητας, αντικατάσταση υδρομέτρων.
🔚 Κλείνοντας
Κανείς δεν αρνείται ότι το νερό έχει κόστος, ότι τα δίκτυα παλαιώνουν, ότι οι υποδομές απαιτούν επενδύσεις.
Αλλά αυτές οι επενδύσεις δεν μπορούν να ξεκινήσουν χρεώνοντας υπέρογκα τους πολίτες για ένα νερό που δεν είναι καν εγγυημένα πόσιμο.
Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό.
Δεν μπορεί να μετατρέπεται σε φορολογικό εργαλείο — και μάλιστα με όρους μονοπωλίου.
Οι δημότες δεν ζητούν χάρη.
Ζητούν λογοδοσία, διαφάνεια, ισονομία και — πάνω από όλα — σεβασμό.
