Το τροπάριο αυτό της θ΄ Ωδής της Καταβασίας των Χριστουγέννων συνοψίζει όλο το νόημα των Χριστουγέννων, που αποτελεί και θα αποτελεί σε όλους τους αιώνες ένα μυστήριο παράξενο και παράδοξο, τέτοιο που δεν ξανάγινε ούτε θα ξαναγίνει ποτέ. Το φτωχικό σπήλαιο της Βηθλεέμ παίρνει μυθικές διαστάσεις και γίνεται ουρανός, η Παρθένος γίνεται χερουβικός θρόνος και η άσημη φάτνη ένας χώρος όπου χώρεσε ο αχώρητος Χριστός ο Θεός. Αν αυτό δεν είναι παράξενο και παράδοξο, τότε τι άλλο μπορεί να είναι τόσο παράξενο και παράδοξο;
