 |
Ηλίας Γιουρούκος
Επίτιμος ΠΡΟΕΔΡΟΣ (ΟΜΣΙΕ)
Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος |
Τιμητική Μαρτυρία για τον κ. Ηλία Γιουρούκο
Από τον Άκη Ν. Λιλιόπουλο
Ήταν το έτος 1993 ή 1994, αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο πατέρας μου, Νικόλαος Β. Λιλιόπουλος (+2011), Ιατρός, Διευθυντής Νοσοκομείου Αθηνών και Καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής στη Σχολή της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας, μου πρότεινε να ψάλλουμε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί έψαλλε ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος, κ. Ηλίας Γιουρούκος, ο οποίος, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, δεν θα μπορούσε να παρευρεθεί εκείνη την Κυριακή. Θα τον αντικαθιστούσαμε.
Το πρωί μας υποδέχθηκε στο αναλόγιο, μας κατατόπισε και αποχώρησε. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Πρόεδρο.
Το 1995, ο κ. Γιουρούκος ανέλαβε καθήκοντα Πρωτοψάλτη στον Καθεδρικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του ομώνυμου Δήμου, όπου ήδη υπηρετούσα ως Λαμπαδάριος. Η είδηση της άφιξής του με γέμισε δέος. Ήταν ένας καλλικέλαδος ψάλτης, με κύρος και ακτινοβολία, και όπου κι αν πήγαινε τον ακολουθούσαν τουλάχιστον 15–20 άτομα.
Η στάση του απέναντί μου υπήρξε συγκινητικά γενναιόδωρη. Με αγκάλιασε αμέσως, με περιέβαλε με αδελφική αγάπη και μου μετέδωσε πολύτιμα μυστικά της ψαλτικής τέχνης. Το ίδιο έπραξαν και οι συνεργάτες του – δομέστικοι, ισοκράτες και βοηθοί – με αποτέλεσμα εγώ και ο αδελφός μου Γιώργος, που ψάλλαμε αριστερά, να μη νιώσουμε ποτέ παρείσακτοι.
Ο Ηλίας Γιουρούκος είναι ένας άνθρωπος που αγκαλιάζει τους νέους, τους προωθεί, τους τιμά και γνωρίζει πώς να τους «ανεβάζει». Έτσι έπραξε και με εμένα.
Ένιωθα υπερηφάνεια που τον είχα δεξιό στο αναλόγιο. Οι δραστηριότητές του ήταν αδιάκοπες:
• Πολυάριθμες συναυλίες με τον πολυμελή χορό του, τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία.
• Συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα.
• Τακτικά εβδομαδιαία συμβούλια με τους ψάλτες.
Αναρωτιόμουν: «Μα δεν ηρεμεί αυτός ο άνθρωπος;»
Η απάντηση ήταν σαφής: Όχι, δεν ηρεμούσε – του άρεσε.
Του άρεσε να ασχολείται με τα κοινά, να δίνει συναυλίες βυζαντινής μουσικής, να διαδίδει την ψαλτική τέχνη, να βρίσκεται δίπλα στον ψάλτη – από τον πρώτο των Αθηνών μέχρι τον τελευταίο σε χωριό των συνόρων.
Με τον καιρό, η αδιάκοπη δράση του επηρέασε την υγεία του, γεγονός που τον οδήγησε στην απόσυρση από τα κοινά. Ωστόσο, ως άνθρωπος παρέμεινε ο ίδιος: καλόκαρδος, ευγενικός, ανοιχτός και πρόθυμος να βοηθήσει κάθε ψάλτη που είχε ανάγκη.
Ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος, υπήρξε υπόδειγμα ανιδιοτελούς, αξιοπρεπούς και συνεπούς υπηρέτησης του ψαλτικού συμφέροντος. Η συνολική του διαδρομή στα συνδικαλιστικά αποτελεί παρακαταθήκη και δείκτη πορείας για όλους εμάς τους ιεροψάλτες.
Έχοντας ασκήσει υποδειγματικά τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος και Χοράρχης, συνεχίζει να υπηρετεί την ψαλτική τέχνη ως Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Κυψέλης, που υπάγεται στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Αγαπήθηκε και εκτιμάται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ιεροψαλτών.
Προ ολίγων ημερών, η Ομοσπονδία Ιεροψαλτών Ελλάδος τον τίμησε παμψηφεί ως Επίτιμο και Άξιο Πρόεδρό της – δίκαια, αξιοκρατικά και αναγκαία.
Τον ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας και είμαι περήφανος που είμαι φίλος του.
Άκης Ν. Λιλιόπουλος
Άκης Ν. Λιλιόπουλος
Γεν. Γραμματέας (ΟΜΣΙΕ)
Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος
Ανακήρυξη του κ. Ηλία Γιουρούκου ως Επίτιμου Προέδρου της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος
Ημερίδα – 6 Μαΐου 2017, Διορθόδοξο Κέντρο, Πεντέλη
Με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ημερίδα της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος (ΟΜ.Σ.Ι.Ε.) το Σάββατο 6 Μαΐου 2017, στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Πεντέλη.
Η εκδήλωση έλαβε χώρα παρουσία του εκπροσώπου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μαραθώνος κ.κ. Ιωάννου, καθώς και εκπροσώπων σχεδόν όλων των πολιτικών κομμάτων και λοιπών επισήμων.
Στο πλαίσιο της ημερίδας, πραγματοποιήθηκε η επίσημη ανακήρυξη του κ. Ηλία Γιουρούκου ως Επίτιμου Προέδρου της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος, τιμής ένεκεν για την πολυετή και ανιδιοτελή προσφορά του στον ψαλτικό κόσμο.
Απόσπασμα από την ευχαριστήρια ομιλία
«Η καρέκλα του Προέδρου δεν υπήρξε ποτέ αυτοσκοπός. Υπηρέτησε την ιεροψαλτική τάξη από την ηλικία των 19 ετών. Η πυξίδα της καρδιάς του καθοδηγούσε όλα αυτά τα χρόνια την πορεία του – μιας καρδιάς πλημμυρισμένης από απέραντη αγάπη προς τη Βυζαντινή Μουσική και την απαξιωμένη ιεροψαλτική μας οικογένεια.
Και όταν η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας τον κάλεσε να καθίσει στην καρέκλα του Προέδρου, δεν αισθάνθηκε διαφορετικός, αρχηγός ή κάτι σχετικό. Παρέμεινε απλός εργάτης, υπηρέτης των συμφερόντων του κλάδου – με περισσότερη αγάπη, ζήλο και υπευθυνότητα.»
Η ανακήρυξη αυτή αποτελεί ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης προς έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην προαγωγή της ψαλτικής τέχνης και στην ενότητα του ιεροψαλτικού κόσμου.
