Αναφορά εις τον τρόπον απαγγελίας του «ΚΕΛΕΥΣΟΝ ΔΕΣΠΟΤΑ ΑΓΙΕ...»
Η ορθόδοξος Εκκλησία έχει από παλιά αποφανθεί πως λέγεται το «κέλευσον».
Η Πατριαρχική παράδοσις "κελεύει" τα ακόλουθα:
Α) Η απαγγελία του «κέλευσον» είναι έργον παίδων, των κανοναρχών δηλαδή ατόμων που διαθέτουν λιγυρές φωνές και σπουδαιότερον την παιδική αθωότητα.
Β) Ο τρόπος απαγγελίας του κέλευσον είναι πάντοτε ένας: «ΧΥΜΑ» σε βάση υψηλή. Καταβάσεις σε νότες όπως ο κάτω κε είναι αδιανόητες και άτεχνες.
Γ) Το νεαρόν της ηλικίας των παιδιών δεν επιτρέπει την εκτέλεσιν πολύπλοκων μουσικών γραμμών οι οποίες εν πάση περιπτώσει είναι άχρηστες για μια επίκλησιν προς τον χοροστατούντα Αρχιερέα να δώσει την ευλογίαν του για να αρχίσει η ψαλμωδία.
Δ) Πριν από την απαγγελίαν του ΚΕΛΕΥΣΟΝ και την ευλογίαν του Αρχιερέως ουδείς δύναται να ανοίξει το στόμα του και να δώσει ίσο ή οτιδήποτε άλλο εις τον απαγγέλοντα τούτο. Η επιλογή του ίσου είναι δική του.
Παρά λοιπόν την μακραίωνην παράδοσιν στον τρόπον της απαγγελίας του «κέλευσον» είδομεν με μεγάλην έκπληξιν εις το βιβλίον «Τάξις» να αναφέρεται ότι το ΚΕΛΕΥΣΟΝ πρέπει να ψάλλεται , αντί να λέγεται ΧΥΜΑ. Στο βιβλίον δίνονται τα σχετικά μέλη του κέλευσον εις όλους τους ήχους ως να επρόκειτο περί χερουβικού ύμνου.
Για μας το γεγονός είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ ιδίως όταν στο εν λόγω κείμενο αγνοούνται παντελώς τα περί των «κανόνων» εις τας ακολουθίας του Όρθρου, οι οποίοι είτε διαβάζονται (ακόμη και σε πατριαρχικές και συνοδικές λειτουργίες τελεσθείσες εν Αθήναις) είτε καταλιμπάνονται. Από τα λάθη ως προς τη μουσικήν γραφή και το γεγονός ότι τα ΚΕΛΕΥΣΟΝ σε ορισμένους ήχους δεν ανταποκρίνονται στον ήχον των ψαλησομένων μετά το ΚΕΛΕΥΣΟΝ ύμνων εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι γράψαντες αυτά αγνοούν την ορθογραφίαν της μουσικής αλλά κυρίως την παράδοσιν.
Συγκεκριμένα το Κεκραγάριον του Δ΄ ήχου είναι εις μέλος στιχηραρικόν με βάση το φθόγγο πα. Το κέλευσον που δίδεται είναι εις ήχον δ΄, Ειρμολογικόν με βάσιν τον φθόγγο βου (Λέγετος).
Το «Κέλευσον» του πλ.α΄ ήχου δίδεται εις ύφος ΜΙΝΟΡΕ της Ευρωπαϊκής μουσικής με πτώσιν μέχρι του κάτω κε, δεν έχει δηλαδή ουδεμίαν σχέσιν ούτε με την Βυζαντινή μουσική ούτε με το κεκραγάριο που θα ψαλεί.
Τέλος στην τελευταία σελίδα του βιβλίου ΤΑΞΙΣ υπάρχει και μια άλλη εκ των όσων γνωρίζομεν απαράδεκτη αταξία. Ο μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος στον «Πολυχρονισμόν» του αναφέρεται και ως «θειότατος», προσαγόρευση που αποδίδεται μόνον εις τους Πατριάρχας Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων (βλέπε δίπτυχα 2000 σελ.1271).
ΠΗΓΗ: http://www.cmkon.org/home.php?action=view1&category=/psaltiki/istoria_mousiki/typiki_taxis/keleuson&hr=1&language=GR
